Απολογισμός....

Θα αρχίσω με έναν απολογισμό... Όταν ξεκίνησα έναν χρόνο πριν το παλιό μου blog, είχα την διάθεση - ή μάλλον την περιέργεια- να εξερευνήσω τις δυνατότητες μου... Το πόσο δηλαδή κάποιοι άνθρωποι θα ενδιαφέρονταν να διαβάσουν αυτά που είχα να πω -πέρα από την δουλειά μου στα περιοδικά - από την μία , και το πόσο μακριά θα μπορούσα να φτάσω εγώ, πόσο θα μπορούσα να ανοιχτώ, μέσα από μια διαδικασία που πολές φορές θύμιζε περισσότερο μάθημα αυτογνωσίας παρά ημερολόγιο, από την άλλη... Το αποτέλεσμα με δικαίωσε απόλυτα, τόσο σε ότι αφορούσε στην αναγνωσιμότητα -όπως έδειξαν τουλάχιστον οι μετρήσεις της Athens Voice- όσο και σε ότι αφορούσε στις δικές μου, προσωπικές αναστολές...
Θέλω να πως εδώ, πως όταν γράφεις επαγγελματικά, έχεις (περισσότερο ίσως από κάποιους άλλους) την άνεση να κατευθύνεις κατά κάποιον τρόπο τον αναγνώστη.... Εγώ έχοντας και μια μακρά προϋπηρεσία στην διαφήμιση και στο marketing, προτού ασχοληθώ με την δημοσιογραφία, και με την προοπτική του να εκδόσω ένα βιβλίο, ένα μυθιστόρημα, πολύ έντονη στο μυαλό μου, ήξερα ή θεώρησα ότι ήξερα τι θα ενδιέφερε το κοινό και τι όχι.. Και ξεκίνησα το blog περισσότερο σαν πείραμα και λιγότερο σαν επιλογή προσωπικού πάρε δώσε...
Διάλεξα λοιπόν να γράφω ένα ημερολόγιο, μέσα στο οποίο περνόντας ο καιρός, άρχισα να βάζω όλο και περισσότερα κομμάτια από την ζωή μου... Την κανονική ζωή μου εννοώ... Και ανακάλυψα γρήγορα πως πολλοί το βρήκαν ενδιαφέρον... Αυτό το ημερολόγιο λοιπόν, που ανακάτευε - ελπίζω χαριτωμένα- τα μέρη που αγαπάω, την οικογένεια και τους φίλους μου, την δουλειά μου, τα προσωπικά μου, αλλά και τα "μωρά" που με ξεμυάλισαν κατά περιόδους και τα οποία αποδείχτηκαν major success, το διάβασαν πολλοί, το εκτίμησαν αρκετοί και το απαξίωσαν -ευτυχώς- πολύ λιγότεροι... Ένα χρόνο μετά, ελπίζω, εύχομαι (και ξέρω κατά βάθος) , ότι πέρα από τους επιφανειακούς "ματάκηδες" που αρέσκονταν να διαβάζουν τα γκομενικά μου και -συνήθως- μετά να μου την λένε , πάντα ανωνύμως, για τις επιλογές και τον τρόπο ζωής μου, υπήρξαν άνθρωποι που μέσα από τα βιώματα και και τους προβληματισμούς μου, με συμπάθησαν, αναγνώρισαν ίσως και δικά τους κομμάτια, χαμογέλασαν, ταυτίστηκαν ή διαφοροποιήθηκαν αλλά τελικά, κυρίως, πέρασαν καλά...
Εγώ πέρασα υπέροχα... Γνώρισα ανθρώπους που δεν θα συναντούσα διαφορετικά, co bloggers με ενδιαφέρον, ουσία και ψυχή, άκουσα απόψεις που δεν θα τις άκουγα εύκολα και που ορισμένες με πήγαν και μένα λίγο παρακάτω, αυτοψυχαναλήθηκα, γέλασα, πικράθηκα, θύμωσα πολλές φορές αλλά στην τελική, διασκέδασα απίστευτα...
Γι' αυτό και αποφάσισα να συνεχίσω, αλλάζοντας απλά τις συνθήκες και τους όρους... Δεν νοιώθω πως άφησα πίσω μου κάτι, ίσως γιατί πιστεύω πως οι άνθρωποι που εκτιμώ και που με ενδιαφέρουν θα συνεχίσουν να με διαβάζουν και από εδώ, και θα συνεχίσουν να επικοινωνούν μαζί μου με τον ίδιο τρόπο που κρατάμε επαφή με τους φίλους μας ακόμα και όταν μετακομίσουν σε άλλη περιοχή... Αν κάτι με "βαραίνει" είναι το ότι το timing που διάλεξα δεν ήταν ίσως το σωστότερο και ότι η αποχώρηση μου, επειδή την συνδύασα με μια προσωπική μου παραξενιά, φάνηκε σε πολλούς σαν φυγή ενώ δεν ήταν... Όπως και να'χει μια που όπως λέει και το τραγούδι, "το ποτάμι πίσω δεν γυρνάει", πιστεύω πως ο χρόνος θα βάλει τα πράγματα πάλι στην σωστή τους βάση για όλους μας...
Δεν ξέρω ακόμα τι θα διαβάζετε στο blog αυτό... Αν θα συνεχίσω το ημερολόγιο μου, ή αν θα κάνω κάτι τελείως διαφορετικό.... Ψάχνομαι ακόμα και εγώ, προσπαθώ να βρω τον προσανατολισμό μου σε αυτόν τον καινούριο χώρο και αυτή είναι άλλωστε και η χαρά της νέας αρχής... Όπως και να' χει, ελπίζω να περάσουμε -πάλι- όλοι καλά... Και ότι γραφτεί σε αυτές τις ηλεκτρονικές σελίδες, να αποτελέσει έναυσμα για ενδιαφέρουσες κουβέντες, για δημιουργικές κόντρες, για χαμόγελα, και γιατί όχι, καμιά φορά και για προβληματισμούς...
Καλημέρα.....