Ήσυχες μέρες.... Το ψωμί ψήνεται ήδη στον αρτοπαρασκευαστή και σε λίγο το σπίτι θα μυρίσει υπέροχα... Αργότερα θα βάλω στον φούρνο ένα ταψί μπιφτέκια με πατάτες και όταν ετοιμαστούν θα ρίξω από πάνω μερικά κομμάτια cheddar και θα τα αφήσω να λιώσουν δίνοντας στο φαγητό μου μια άλλη, πιο νόστιμη γεύση... Θα ανοίξω και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, και η βραδιά μας θα κυλήσει ήσυχα με κουβεντούλα, τηλεόραση - Λίτσα com και ένα ακόμα επεισόδιο από την καινούρια σειρά - κόλλημα που αγόρασα πρόσφατα από το Amazon και λέγεται Criminal Minds- και χουζούρι... Λίγο νωρίτερα, ξαπλωμένη στο κρεββάτι μου, χωμένη μέσα στο πουπουλένιο πάπλωμα που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες και σωστότερες χειμωνιάτικες επενδύσεις μου ever, ξεφύλλιζα περιοδικά διακόσμησης και τα καινούρια μου βιβλία ζαχαροπλαστικής και σκεφτόμουν πως τελικά το σπίτι μας είναι όντως το κάστρο μας... Και πως, όταν είναι έτσι ακριβώς όπως το θέλουμε, όπως ταιριάζει στο δικό μας γούστο και στις δικές μας οικογενειακές ή προσωπικές ανάγκες, κάτι τέτοια βράδια που χειμωνιάζει πια, είναι σχεδόν αδύνατον να πειστούμε να το εγκαταλείψουμε, ακόμα και για εξόδους που ακούγονται very promising... Εγώ προσωπικά, ειδικά που σήμερα πέρασα όλο μου το πρωινό και ένα μεγάλο μέρος του μεσημεριού μεταφράζοντας σαν την παλαβή ένα κομμάτι για την Παταγονία και ένα κομμάτι για το night life του Παρισιού (άλλα ντάλα μάνταλα...) το μόνο που θέλω από το υπόλοιπο της βραδιάς είναι να απολαύσω ένα καυτό μπάνιο με Laura Mercier Lemon Tart douche και ασορτί κρέμα σώματος, να φορέσω μια μαλακιά φόρμα από αυτές που προορίζονται μόνο για μέσα στο σπίτι και ακόμα πιο μαλακά καλτσάκια, να φάω το φαγάκι μου παρέα με τους τρεις άντρες της ζωής μου, να χαζολογήσω λίγο και μετά να πάω να ξανακουκουλωθώ, για τα καλά αυτή την φορά...
Έτσι είναι... Δεν ξέρω αν φταίει που μεγαλώνω ή που κουράζομαι αρκετά τον τελευταίο καιρό, μάλλον είναι ένας συνδυασμός και των δύο, όμως οι ήρεμες μέρες είναι πια ο παράδεισος μου.. Και με τις γιορτές προ των πυλών, φέτος αυτές είναι που θέλω να απολαύσω περισσότερο... Τα οικογενειακά τραπέζια, τις βραδιές μπροστά στο αναμμένο τζάκι με τα φωτάκια του δέντρου να αναβοσβήνουν, τις καινούριες συνταγές μου και τα χριστουγεννιάτικα γλυκά να κάνουν το σπίτι να μυρίζει απολαυστικά και τις αγκαλιές των αγαπημένων μου ανθρώπων, οικογένειας και φίλων καρδιάς να με περιμένουν για να φωλιάσω μέσα τους... Τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο... Φιλιά πολλά σε όλους...
Υ.Γ. Η φωτογραφία, παρότι περσινή, είναι νομίζω ότι πρέπει για την περίπτωση... Αναμμένο τζάκι και θαλπωρή.. Άντε να πιάσουν λίγο τα κρύα επιτέλους...
Έτσι είναι... Δεν ξέρω αν φταίει που μεγαλώνω ή που κουράζομαι αρκετά τον τελευταίο καιρό, μάλλον είναι ένας συνδυασμός και των δύο, όμως οι ήρεμες μέρες είναι πια ο παράδεισος μου.. Και με τις γιορτές προ των πυλών, φέτος αυτές είναι που θέλω να απολαύσω περισσότερο... Τα οικογενειακά τραπέζια, τις βραδιές μπροστά στο αναμμένο τζάκι με τα φωτάκια του δέντρου να αναβοσβήνουν, τις καινούριες συνταγές μου και τα χριστουγεννιάτικα γλυκά να κάνουν το σπίτι να μυρίζει απολαυστικά και τις αγκαλιές των αγαπημένων μου ανθρώπων, οικογένειας και φίλων καρδιάς να με περιμένουν για να φωλιάσω μέσα τους... Τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο... Φιλιά πολλά σε όλους...
Υ.Γ. Η φωτογραφία, παρότι περσινή, είναι νομίζω ότι πρέπει για την περίπτωση... Αναμμένο τζάκι και θαλπωρή.. Άντε να πιάσουν λίγο τα κρύα επιτέλους...
