Άλλες χρονιές τέτοιες μέρες έκανα σχέδια στολισμών... Περίμενα να έρθουν τα δέντρα για να διαλέξω το μεγαλύτερο που χωράει το σαλόνι μου, να πάω στον Προμπονά για λαμπάκια, να κατεβάσω τα στολίδια από το πατάρι, να γεμίσει το σπίτι χριστουγεννιάτικες μουσικές, και κουραμπιέδες, και μελομακάρονα, να ετοιμάσουμε την λίστα για το Pre Christmas party μας, να οργανώσουμε τα ρεβεγιόν.... Οι μέρες μου από εδώ και στο εξής θα περνούσαν σε τόνο ανυπόμονο, σε μια χαρούμενη αντίστροφη μέτρηση για την πιο αγαπημένη μου γιορτή του χρόνου...
Φέτος ο Δεκέμβρης θα περάσει αλλιώτικα... Θα γίνουν και αυτά, το στόλισμα, και τα λαμπάκια, και οι μουσικές και οι λιχουδιές, θα οργανωθούν και τα ρεβεγιόν, θα γίνουν όλα εκτός από το Pre Christmas που δεν προλαβαίνω ούτε καν να το σκεφτώ, όχι να το διοργανώσω, όμως οι μέρες μου μετράνε αντίστροφα για άλλο λόγο.... Βλέπετε, ο φετινός Δεκέμβρης είναι μήνας αλλαγών... Μήνας ορόσημο θα έλεγα, που νομίζω πως θα τον θυμάμαι και θα τον αναφέρω για αρκετά χρόνια μετά.. Κυρίως γιατί φέτος μέσα στον μήνα κλείνουν κάποιοι κύκλοι... Και ευτυχώς, ανοίγουν κάποιοι άλλοι.... Κατ' αρχάς, για μας κλείνει φέτος οριστικά ο κύκλος της Μυκόνου. Τουλάχιστον όπως τον είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια... Αφήνουμε το σπίτι που ετοιμάσαμε με τόσο ενθουσιασμό το καλοκαίρι που πέρασε, μαζεύουμε τα πράγματα μας και από εδώ και στο εξής θα επισκεπτόμαστε το νησάκι σαν τουρίστες και όχι σαν "μόνιμοι κάτοικοι".... Δεν σας κρύβω πως δεν ήταν εύκολη απόφαση... Όμως έπρεπε να παρθεί και μάλιστα τώρα, που είναι νωρίς... Η Μύκονος δυστυχώς ή ευτυχώς, χρόνια τώρα, μας κοστίζει πολλά χρήματα... Που βέβαια, μέχρι το περασμένο καλοκαίρι μας τα έδινε πίσω απλόχερα... Σε στιγμές - στο νησί έχουμε ζήσει τις καλύτερες μας, από τον γάμο μας μέχρι τα ωραιότερα γλέντια σε αγαπημένα μαγαζιά με αγαπημένους φίλους-, σε δουλειές που ευτυχώς θα συνεχίσουν να υφίστανται, σε ανθρώπους που ξεκίνησαν από απλές γνωριμίες και κάποιοι από αυτούς έγιναν με τα χρόνια φίλοι καρδιάς, σε εικόνες -από τα ηλιοβασιλέματα σε όμορφες βεράντες μέχρι το ατελείωτο άραγμα σε παραδεισένιες παραλίες-, σε ενέργεια από αυτή την μαγική που διαθέτει το νησάκι άφθονη και την δίνει απλόχερα σε όσους είναι πρόθυμοι να την αφουγκραστούν....
Όμως το περσινό καλοκαίρι τα πράγματα άλλαξαν.. Και για πρώτη φορά ο χειμώνας μας βρήκε να μην αναπολούμε το καλοκαίρι με τον γνωστό ενθουσιασμό... Δεν ξέρω τι φταίει ακριβώς... Μπορεί να φταίει η ακρίβεια που φέτος χτύπησε κόκκινο, μπορεί να φταίει ο κόσμος που όλο και πληθαίνει κάνοντας το νησί να θυμίζει πολύβουο προάστιο της Αθήνας, μπορεί να φταίει που η αγαπημένη μου Ψαρού θύμιζε πρώτη φορά Λούτσα από το στριμωξίδι, μπορεί να φταίνε τα όσα έγιναν με τον Doujon που μας θύμισαν με τον χειρότερο τρόπο πως η Μύκονος κάτω από την λαμπερή επιφάνεια κρύβει και ένα άλλο πρόσωπο που μέχρι τότε καταφέρναμε να αγνοούμε επιδεικτικά, μπορεί να φταίει και ο κορεσμός που έρχεται κάποια στιγμή αναπόφευκτα για όλες τις σχέσεις... Έτσι, αποφασίσαμε να κάνουμε μερικά βήματα πίσω... Να πάρουμε λίγο χρόνο, να δοκιμάσουμε και άλλα μέρη, να δούμε και άλλες εικόνες... Χωρίς να ρίξουμε μαύρη πέτρα πίσω μας βέβαια, μια που το περιοδικό θα εξακολουθήσει να βγαίνει οπότε εγώ θα εξακολουθήσω να πηγαινοέρχομαι στις αρχές του καλοκαιριού, και μια που οι φίλοι μας παραμένουν στο νησί οπότε ένα μέρος των διακοπών μας θα το περνάμε εκεί.. Όμως όλα αυτά μπορούν να γίνονται εύκολα και σε ξενοδοχείο... Το σπίτι, με τα έξοδα του όλο τον χρόνο για κάποια χρόνια θα είναι - δυστυχώς- περιττό...Και από ότι δείχνουν τα πράγματα, για τα επόμενα δύο χρόνια, θα είναι - επίσης δυστυχώς- και πολύ ακριβό... Τουλάχιστον για εμάς...
Βλέπετε η περίφημη κρίση που για πολλούς δεν έχει χτυπήσει ακόμα την χώρα μας παρά μόνο σε επίπεδο ψυχολογίας, επηρεάζει άμεσα όλες τις δουλειές που έχουν να κάνουν με την ψυχαγωγία και το life style... Ακόμα και λόγω κακής διάθεσης, το πρώτο πράγμα που κόβουμε όλοι είναι το έξω... Πέφτει λοιπόν η κίνηση σε μαγαζιά κάθε είδους, νυχτερινά, ρούχων ακόμα και τα super market σου λέει έχουν πτώση της τάξης του 25%, τα μαγαζιά κόβουν τις διαφημίσεις, οι τζίροι των περιοδικών αυτομάτως μειώνονται, και σαν να μην έφτανε αυτό πέφτουν και οι κυκλοφορίες γιατί και τα περιοδικά ανήκουν δυστυχώς ή ευτυχώς στα περιττά πράγματα που το κοινό αποφασίζει να μειώσει... Έτσι, η αγορά των media αυτή την στιγμή είναι μουδιασμένη και σε φάση ανασύνταξης και αναμονής εξελίξεων... Τίτλοι που ήταν να βγουν αναστέλλονται, budgets μειώνονται, bonus απομακρύνονται, στις συσκέψεις κυριαρχεί ο σκεπτικισμός και η ανησυχία, και όλα αυτά μας κάνουν - όλους εμάς που ζούμε από αυτή την δουλειά- να μπαίνουμε πρώτοι απ' όλους σε mood "μαζέματος"... Αυτοί που ξέρουν από οικονομικά μιλάνε για ένα καλοκαίρι πολύ δύσκολο και για τον τουρισμό... Φοβάμαι λοιπόν πως θα μας ακολουθήσουν σύντομα και άλλοι κλάδοι... Μια που όλα αυτά αποτελούν μια αλυσίδα τελικά...
Βέβαια, χρόνος είναι και θα περάσει.. Και όπως σας είπα μαζί με τους κύκλους που κλείνουν έρχονται και οι κύκλοι που ανοίγουν.. Έτσι, με τον καινούριο χρόνο για μας έρχεται άλλη μια μετακόμιση... Στην Αθήνα αυτή την φορά, σε καινούριο σπίτι... Πολύ κοντά σε αυτό που μένουμε τώρα, σε απόσταση αναπνοής θα έλεγα, κάπως παλιότερο αλλά αρκετά μεγαλύτερο, και κυρίως, δικό μας.... Έτσι, αυτός ο μήνας έχει τρέξιμο τρελό... Και μαστόρους, και χρώματα, και υφάσματα, και ιδέες, και ενθουσιασμό, και excitement για αυτό το ολοκαίνουριο project που το ετοιμάζω με μεγάλη χαρά γιατί για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια ότι φτιάξουμε θα το φτιάξουμε για εμάς... Και για να μείνει....
Έχει όμως και κούραση τρελή... Γιατί αν μέσα σε όλα αυτά βάλετε και την δουλειά, με δύο εορταστικά τεύχη που κλείνουν μαζί την επόμενη εβδομάδα και με όλο το τρέξιμο και το γράψιμο που συνεπάγεται αυτό, θα συνειδητοποιήσετε πως οι ώρες τις μέρας απλά δεν μου φτάνουν αυτόν τον καιρό, γι' αυτό και χάθηκα από το blogging (και από ένα σωρό άλλα πράγματα άλλωστε) και γι' αυτό θα παραμείνω χαμένη για κάποιο διάστημα ακόμα...
Και γιατί ο φετινός Δεκέμβριος είναι ένας πραγματικά ανήσυχος μήνας... Που θα καταλήξει βέβαια στα γνωστά και αγαπημένα... Στο στολισμένο για τελευταία φορά σπίτι μας εδώ, στις βραδιές με αγαπημένους φίλους, στις οικογενειακές συνάξεις, στα δώρα, στις μουσικές, στην χαρά... Μόνο που για να φτάσουμε μέχρι εκεί, στο ενδιάμεσο πρέπει να καταφέρω να χωρέσω μέσα στην ημέρα όλα τα προηγούμενα... Φυσικά θα το κάνω... Χαμογελώντας, γιατί το σύμπαν για μια ακόμα φορά νιώθω να μου κλείνει το μάτι.. Και γιατί όσες δυσκολίες και αν ήρθαν ή αν πρόκειται να έρθουν, θα φέρνουν τελικά μαζί τους δώρα... Όπως γίνεται πάντα όταν δεν το βάζουμε κάτω, όταν δεν αφήνουμε την κακή ενέργεια να μας διαβρώσει, όταν κρατάμε το κεφάλι ψηλά στα δύσκολα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το κρατάμε και στα εύκολα... Με αισιοδοξία και με στυλ... Η ζωή έχει turnovers... Στα 45 μου το έχω μάθει καλά αυτό... Όμως έχω μάθει και πως σε αυτά τα αναπάντεχα ζιγκ ζακ κρύβονται τελικά οι μεγαλύτερες εκπλήξεις.. Που δεν είναι πάντα δυσάρεστες και που, αν μάθουμε να τις διαβάζουμε κάτω από την επιφάνεια, μας κάνουν σίγουρα πιο δυνατούς, πιο ολοκληρωμένους και πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους... Καλό μήνα σε όλους σας λοιπόν και όταν καταφέρω να πάρω ανάσα και να στολίσω και λίγο θα επανέλθω... Μέχρι τότε μην ξεχνάτε... Το σαββατοκύριακο έχουμε bazaar... Be there και keep smiling....:-)
Υ.Γ. Σας πεθύμησα!!!!
Υ.Γ.2 Μια που ακόμα δεν έχω φετινό στολισμό να επιδείξω, βάζω κάτι από τα περσινά Χριστούγεννα έτσι, για ατμόσφαιρα...
Φέτος ο Δεκέμβρης θα περάσει αλλιώτικα... Θα γίνουν και αυτά, το στόλισμα, και τα λαμπάκια, και οι μουσικές και οι λιχουδιές, θα οργανωθούν και τα ρεβεγιόν, θα γίνουν όλα εκτός από το Pre Christmas που δεν προλαβαίνω ούτε καν να το σκεφτώ, όχι να το διοργανώσω, όμως οι μέρες μου μετράνε αντίστροφα για άλλο λόγο.... Βλέπετε, ο φετινός Δεκέμβρης είναι μήνας αλλαγών... Μήνας ορόσημο θα έλεγα, που νομίζω πως θα τον θυμάμαι και θα τον αναφέρω για αρκετά χρόνια μετά.. Κυρίως γιατί φέτος μέσα στον μήνα κλείνουν κάποιοι κύκλοι... Και ευτυχώς, ανοίγουν κάποιοι άλλοι.... Κατ' αρχάς, για μας κλείνει φέτος οριστικά ο κύκλος της Μυκόνου. Τουλάχιστον όπως τον είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια... Αφήνουμε το σπίτι που ετοιμάσαμε με τόσο ενθουσιασμό το καλοκαίρι που πέρασε, μαζεύουμε τα πράγματα μας και από εδώ και στο εξής θα επισκεπτόμαστε το νησάκι σαν τουρίστες και όχι σαν "μόνιμοι κάτοικοι".... Δεν σας κρύβω πως δεν ήταν εύκολη απόφαση... Όμως έπρεπε να παρθεί και μάλιστα τώρα, που είναι νωρίς... Η Μύκονος δυστυχώς ή ευτυχώς, χρόνια τώρα, μας κοστίζει πολλά χρήματα... Που βέβαια, μέχρι το περασμένο καλοκαίρι μας τα έδινε πίσω απλόχερα... Σε στιγμές - στο νησί έχουμε ζήσει τις καλύτερες μας, από τον γάμο μας μέχρι τα ωραιότερα γλέντια σε αγαπημένα μαγαζιά με αγαπημένους φίλους-, σε δουλειές που ευτυχώς θα συνεχίσουν να υφίστανται, σε ανθρώπους που ξεκίνησαν από απλές γνωριμίες και κάποιοι από αυτούς έγιναν με τα χρόνια φίλοι καρδιάς, σε εικόνες -από τα ηλιοβασιλέματα σε όμορφες βεράντες μέχρι το ατελείωτο άραγμα σε παραδεισένιες παραλίες-, σε ενέργεια από αυτή την μαγική που διαθέτει το νησάκι άφθονη και την δίνει απλόχερα σε όσους είναι πρόθυμοι να την αφουγκραστούν....
Όμως το περσινό καλοκαίρι τα πράγματα άλλαξαν.. Και για πρώτη φορά ο χειμώνας μας βρήκε να μην αναπολούμε το καλοκαίρι με τον γνωστό ενθουσιασμό... Δεν ξέρω τι φταίει ακριβώς... Μπορεί να φταίει η ακρίβεια που φέτος χτύπησε κόκκινο, μπορεί να φταίει ο κόσμος που όλο και πληθαίνει κάνοντας το νησί να θυμίζει πολύβουο προάστιο της Αθήνας, μπορεί να φταίει που η αγαπημένη μου Ψαρού θύμιζε πρώτη φορά Λούτσα από το στριμωξίδι, μπορεί να φταίνε τα όσα έγιναν με τον Doujon που μας θύμισαν με τον χειρότερο τρόπο πως η Μύκονος κάτω από την λαμπερή επιφάνεια κρύβει και ένα άλλο πρόσωπο που μέχρι τότε καταφέρναμε να αγνοούμε επιδεικτικά, μπορεί να φταίει και ο κορεσμός που έρχεται κάποια στιγμή αναπόφευκτα για όλες τις σχέσεις... Έτσι, αποφασίσαμε να κάνουμε μερικά βήματα πίσω... Να πάρουμε λίγο χρόνο, να δοκιμάσουμε και άλλα μέρη, να δούμε και άλλες εικόνες... Χωρίς να ρίξουμε μαύρη πέτρα πίσω μας βέβαια, μια που το περιοδικό θα εξακολουθήσει να βγαίνει οπότε εγώ θα εξακολουθήσω να πηγαινοέρχομαι στις αρχές του καλοκαιριού, και μια που οι φίλοι μας παραμένουν στο νησί οπότε ένα μέρος των διακοπών μας θα το περνάμε εκεί.. Όμως όλα αυτά μπορούν να γίνονται εύκολα και σε ξενοδοχείο... Το σπίτι, με τα έξοδα του όλο τον χρόνο για κάποια χρόνια θα είναι - δυστυχώς- περιττό...Και από ότι δείχνουν τα πράγματα, για τα επόμενα δύο χρόνια, θα είναι - επίσης δυστυχώς- και πολύ ακριβό... Τουλάχιστον για εμάς...
Βλέπετε η περίφημη κρίση που για πολλούς δεν έχει χτυπήσει ακόμα την χώρα μας παρά μόνο σε επίπεδο ψυχολογίας, επηρεάζει άμεσα όλες τις δουλειές που έχουν να κάνουν με την ψυχαγωγία και το life style... Ακόμα και λόγω κακής διάθεσης, το πρώτο πράγμα που κόβουμε όλοι είναι το έξω... Πέφτει λοιπόν η κίνηση σε μαγαζιά κάθε είδους, νυχτερινά, ρούχων ακόμα και τα super market σου λέει έχουν πτώση της τάξης του 25%, τα μαγαζιά κόβουν τις διαφημίσεις, οι τζίροι των περιοδικών αυτομάτως μειώνονται, και σαν να μην έφτανε αυτό πέφτουν και οι κυκλοφορίες γιατί και τα περιοδικά ανήκουν δυστυχώς ή ευτυχώς στα περιττά πράγματα που το κοινό αποφασίζει να μειώσει... Έτσι, η αγορά των media αυτή την στιγμή είναι μουδιασμένη και σε φάση ανασύνταξης και αναμονής εξελίξεων... Τίτλοι που ήταν να βγουν αναστέλλονται, budgets μειώνονται, bonus απομακρύνονται, στις συσκέψεις κυριαρχεί ο σκεπτικισμός και η ανησυχία, και όλα αυτά μας κάνουν - όλους εμάς που ζούμε από αυτή την δουλειά- να μπαίνουμε πρώτοι απ' όλους σε mood "μαζέματος"... Αυτοί που ξέρουν από οικονομικά μιλάνε για ένα καλοκαίρι πολύ δύσκολο και για τον τουρισμό... Φοβάμαι λοιπόν πως θα μας ακολουθήσουν σύντομα και άλλοι κλάδοι... Μια που όλα αυτά αποτελούν μια αλυσίδα τελικά...
Βέβαια, χρόνος είναι και θα περάσει.. Και όπως σας είπα μαζί με τους κύκλους που κλείνουν έρχονται και οι κύκλοι που ανοίγουν.. Έτσι, με τον καινούριο χρόνο για μας έρχεται άλλη μια μετακόμιση... Στην Αθήνα αυτή την φορά, σε καινούριο σπίτι... Πολύ κοντά σε αυτό που μένουμε τώρα, σε απόσταση αναπνοής θα έλεγα, κάπως παλιότερο αλλά αρκετά μεγαλύτερο, και κυρίως, δικό μας.... Έτσι, αυτός ο μήνας έχει τρέξιμο τρελό... Και μαστόρους, και χρώματα, και υφάσματα, και ιδέες, και ενθουσιασμό, και excitement για αυτό το ολοκαίνουριο project που το ετοιμάζω με μεγάλη χαρά γιατί για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια ότι φτιάξουμε θα το φτιάξουμε για εμάς... Και για να μείνει....
Έχει όμως και κούραση τρελή... Γιατί αν μέσα σε όλα αυτά βάλετε και την δουλειά, με δύο εορταστικά τεύχη που κλείνουν μαζί την επόμενη εβδομάδα και με όλο το τρέξιμο και το γράψιμο που συνεπάγεται αυτό, θα συνειδητοποιήσετε πως οι ώρες τις μέρας απλά δεν μου φτάνουν αυτόν τον καιρό, γι' αυτό και χάθηκα από το blogging (και από ένα σωρό άλλα πράγματα άλλωστε) και γι' αυτό θα παραμείνω χαμένη για κάποιο διάστημα ακόμα...
Και γιατί ο φετινός Δεκέμβριος είναι ένας πραγματικά ανήσυχος μήνας... Που θα καταλήξει βέβαια στα γνωστά και αγαπημένα... Στο στολισμένο για τελευταία φορά σπίτι μας εδώ, στις βραδιές με αγαπημένους φίλους, στις οικογενειακές συνάξεις, στα δώρα, στις μουσικές, στην χαρά... Μόνο που για να φτάσουμε μέχρι εκεί, στο ενδιάμεσο πρέπει να καταφέρω να χωρέσω μέσα στην ημέρα όλα τα προηγούμενα... Φυσικά θα το κάνω... Χαμογελώντας, γιατί το σύμπαν για μια ακόμα φορά νιώθω να μου κλείνει το μάτι.. Και γιατί όσες δυσκολίες και αν ήρθαν ή αν πρόκειται να έρθουν, θα φέρνουν τελικά μαζί τους δώρα... Όπως γίνεται πάντα όταν δεν το βάζουμε κάτω, όταν δεν αφήνουμε την κακή ενέργεια να μας διαβρώσει, όταν κρατάμε το κεφάλι ψηλά στα δύσκολα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το κρατάμε και στα εύκολα... Με αισιοδοξία και με στυλ... Η ζωή έχει turnovers... Στα 45 μου το έχω μάθει καλά αυτό... Όμως έχω μάθει και πως σε αυτά τα αναπάντεχα ζιγκ ζακ κρύβονται τελικά οι μεγαλύτερες εκπλήξεις.. Που δεν είναι πάντα δυσάρεστες και που, αν μάθουμε να τις διαβάζουμε κάτω από την επιφάνεια, μας κάνουν σίγουρα πιο δυνατούς, πιο ολοκληρωμένους και πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους... Καλό μήνα σε όλους σας λοιπόν και όταν καταφέρω να πάρω ανάσα και να στολίσω και λίγο θα επανέλθω... Μέχρι τότε μην ξεχνάτε... Το σαββατοκύριακο έχουμε bazaar... Be there και keep smiling....:-)
Υ.Γ. Σας πεθύμησα!!!!
Υ.Γ.2 Μια που ακόμα δεν έχω φετινό στολισμό να επιδείξω, βάζω κάτι από τα περσινά Χριστούγεννα έτσι, για ατμόσφαιρα...
