Ναι... Πρώτος πρωινός καφές στην Αθήνα μπροστά στον υπολογιστή μου, με την σούπερ γρήγορη σύνδεση που τόσο είχα επιθυμήσει και ένα σωρό σχέδια για τις μέρες που έρχονται.. Φεύγοντας για το νησί είχα υπολογίσει να επιστρέψω αρχές Σεπτέμβρη... Έλεγα πως μια που έχασα τους πρώτους μήνες τους καλούς με τα φροντιστήρια του Άρι θα φρόντιζα να απολαύσω το νησί πιο άδειο μετά τις 20 Αυγούστου που η κίνηση αρχίζει να σπάει... Έτσι έλεγα, όμως όπως ξέρουμε όλοι πια, όταν εμείς κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει και έτσι, να 'μαι σήμερα πίσω στην πόλη να γράφω στο blog σαν να μην πέρασε μια μέρα....
Δεν έχω καταλάβει ακόμα αν η Αθήνα παραμένει άδεια, όμως εχτές επιστρέφοντας από Ραφήνα το απόγευμα δεν βρήκα καθόλου κίνηση στον δρόμο και ελπίζω το σαββατοκύριακο να είναι χαλαρό...
Το νησάκι πάλι, το άφησα τίγκα στον κόσμο και με έναν αέρα που για πρώτη φορά στα χρονικά, εμένα προσωπικά, με κούρασε... Ένα μήνα και κάτι μέρες τώρα φυσάει τρελά, με δυο μέρες μόνο καλοσύνης να σπάνε την μονοτονία και έτσι, ούτε σε άλλες παραλίες πέραν της Ψαρούς και του Ορνού καταφέραμε να πάμε, ούτε τα φαναράκια μου και τα κεριά μου στην βεράντα κατόρθωσα να ανάψω, να μην σας πω ότι τα βράδια ένα πουλοβεράκι λεπτό ήταν σχεδόν απαραίτητο.... Το δε άπλωμα των ρούχων στο καινούριο, υπέροχο σπίτι μου ήταν ολυμπιακό άθλημα... Κανονικά... Διότι την πίσω μεριά, εκεί που βρίσκεται δηλαδή το σκοινί του απλώματος την πιάνει ο βοριάς... Την πιάνει και την παίρνει και την σηκώνει για την ακρίβεια, και έτσι με 7 μποφόρ (που εμένα για 8 προς 9 μου έμοιαζαν συνήθως) αφού καταφέρεις να απλώσεις τα ρούχα με χίλια ζόρια και με δέκα μανταλάκια το καθένα, συνήθως τα βρίσκεις λίγο αργότερα διάσπαρτα ολούθε... Στην καλύτερη περίπτωση στο κηπάκι του σπιτιού, στην χειρότερη στο από πίσω έρημο οικόπεδο από όπου έμαθα να τα ψαρεύω με την βοήθεια του κονταριού μιας σφουγγαρίστρας, και στην τελείως χάλια εξαφανίζονται οριστικά από την γκαρνταρόμπα σου και ξενοιάζεις... Βέβαια αυτό το ελάχιστο μειονέκτημα - που είναι και το μόνο άλλωστε- δεν αλλάζει σε τίποτα το γεγονός πως το καινούριο μας σπίτι είναι το ονείρου... Και πως συντέλεσε απολύτως στο να περάσουμε φέτος υπέροχες διακοπές με μπόλικα τραπεζώματα στην βεράντα ( που είναι μπροστά και απολύτως απάνεμη, όσο απολύτως απάνεμη μπορεί να είναι μια βεράντα όταν γύρω σου ο αέρας παίρνει τα πάντα) και με τον Droopy να σεργιανίζει πανευτυχής χαζεύοντας την κίνηση και τα περαστικά ζωάκια και ενίοτε κατουρώντας την γλάστρα μου με τους κατιφέδες... Ο δε Άρις ο οποίος μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια διακοπών στο Σούνιο φέτος μας τίμησε με την παρουσία του για δέκα ολόκληρες μέρες, έφερε και τους φίλους του μαζί και πέρασαν σούπερ ανεβοκαταβαίνοντας στο χωριό με τα πόδια σε 6 λεπτά από το δρομάκι και πηγαίνοντας για μπάνιο στο Super με το λεωφορείο "σαν κανονικό παιδί" όπως μου δήλωσε.... Τώρα, σαν ακόμη κανονικότερο παιδί βρίσκεται στην Ίο με την παρέα του για camping και επιστρέφει επιτέλους αύριο, και λέω επιτέλους γιατί δεν σας κρύβω πως μια αγωνία την έχω για όλο αυτό το εγχείρημα που , παρόλο που δεν μπορούσα να του το αρνηθώ, δεν πέταξα και την σκούφια μου όταν μου το ανακοίνωσε... Αφήστε που επειδή δεν είμαστε οι καθόλου κατάλληλοι άνθρωποι γι' αυτή την δουλειά, του αγοράσαμε sleeping bag και ειδικό στρωματάκι αλλά δεν σκεφτήκαμε να του δώσουμε μαζί σεντόνια και αντικουνουπικό...(Του δώσαμε όμως πετσέτες.. Μια για την παραλία και μια για το ντους!!) Ευτυχώς που τα υπόλοιπα παιδιά είχαν προνοήσει και τον βόλεψαν...
Τέλος πάντων, to make a long story short, καιρός να μαζευτούμε σιγά σιγά γιατί η χρονιά που έρχεται είναι δύσκολη με πανελλήνιες και μπόλικη δουλειά και πρέπει να αρχίσουμε να βάζουμε τα κεφάλια μέσα... Εγώ όπως σας είπα και στην αρχή επέστρεψα γεμάτη σχέδια που ελπίζω να καταφέρω να τα κάνω πραγματικότητα.. Προς το παρόν όμως έχω να ασχοληθώ με πολύ πιο ταπεινά αλλά απαραίτητα πράγματα όπως το συμμάζεμα του σπιτιού που θα το κάνω εγώ μια που η κυρία Κωνσταντίνα επιστρέφει στο τέλος του μήνα από τις διακοπές της, το σούπερ μάρκετ μια που το ψυγείο μας θυμίζει έντονα την έρημο στη Σαχάρας και την πληρωμή διάφορων λογαριασμών από Δευτέρα μια που μας ήδη έχουν κόψει το τηλέφωνο και την Nova και έπεται η ΔΕΗ..... Θέλει και ο Άρις να αλλάξει σχολείο οπότε πρέπει να πάω να δω τι χρειάζεται για τον γράψω στο καινούριο... Πρέπει να πλύνουμε επιτέλους και τον Droopy που έχει γίνει μαύρος στην κυριολεξία μια που ένα καλοκαίρι ολόκληρο δεν αξιωθήκαμε να τον πλύνουμε στο νησί... Δουλειές με φούντες!!!!! Και μέσα σε όλα αυτά, έχω επιθυμήσει τρελά να πιω καφέ με τις κολλητές μου που επιστρέφουν και αυτές μέσα στο σαββατοκύριακο, η Μαρία από Κυπαρίσσι και η Ρούλα από Τήνο, θέλω να δω και την Doris που είναι ακόμα Αθήνα και σήμερα θα βγούμε με τον Κώστα και την Λιάνα που μας έλειψαν πολύ.... Ορίστε... Πλήρης ανταπόκριση για να μην έχετε παράπονο... Το blogging ξεκίνησε γερά για την καινούρια σαιζόν.... Φιλιά σε όλους και να περάσετε ένα καταπληκτικό σαββατοκύριακο!!!!!
Δεν έχω καταλάβει ακόμα αν η Αθήνα παραμένει άδεια, όμως εχτές επιστρέφοντας από Ραφήνα το απόγευμα δεν βρήκα καθόλου κίνηση στον δρόμο και ελπίζω το σαββατοκύριακο να είναι χαλαρό...
Το νησάκι πάλι, το άφησα τίγκα στον κόσμο και με έναν αέρα που για πρώτη φορά στα χρονικά, εμένα προσωπικά, με κούρασε... Ένα μήνα και κάτι μέρες τώρα φυσάει τρελά, με δυο μέρες μόνο καλοσύνης να σπάνε την μονοτονία και έτσι, ούτε σε άλλες παραλίες πέραν της Ψαρούς και του Ορνού καταφέραμε να πάμε, ούτε τα φαναράκια μου και τα κεριά μου στην βεράντα κατόρθωσα να ανάψω, να μην σας πω ότι τα βράδια ένα πουλοβεράκι λεπτό ήταν σχεδόν απαραίτητο.... Το δε άπλωμα των ρούχων στο καινούριο, υπέροχο σπίτι μου ήταν ολυμπιακό άθλημα... Κανονικά... Διότι την πίσω μεριά, εκεί που βρίσκεται δηλαδή το σκοινί του απλώματος την πιάνει ο βοριάς... Την πιάνει και την παίρνει και την σηκώνει για την ακρίβεια, και έτσι με 7 μποφόρ (που εμένα για 8 προς 9 μου έμοιαζαν συνήθως) αφού καταφέρεις να απλώσεις τα ρούχα με χίλια ζόρια και με δέκα μανταλάκια το καθένα, συνήθως τα βρίσκεις λίγο αργότερα διάσπαρτα ολούθε... Στην καλύτερη περίπτωση στο κηπάκι του σπιτιού, στην χειρότερη στο από πίσω έρημο οικόπεδο από όπου έμαθα να τα ψαρεύω με την βοήθεια του κονταριού μιας σφουγγαρίστρας, και στην τελείως χάλια εξαφανίζονται οριστικά από την γκαρνταρόμπα σου και ξενοιάζεις... Βέβαια αυτό το ελάχιστο μειονέκτημα - που είναι και το μόνο άλλωστε- δεν αλλάζει σε τίποτα το γεγονός πως το καινούριο μας σπίτι είναι το ονείρου... Και πως συντέλεσε απολύτως στο να περάσουμε φέτος υπέροχες διακοπές με μπόλικα τραπεζώματα στην βεράντα ( που είναι μπροστά και απολύτως απάνεμη, όσο απολύτως απάνεμη μπορεί να είναι μια βεράντα όταν γύρω σου ο αέρας παίρνει τα πάντα) και με τον Droopy να σεργιανίζει πανευτυχής χαζεύοντας την κίνηση και τα περαστικά ζωάκια και ενίοτε κατουρώντας την γλάστρα μου με τους κατιφέδες... Ο δε Άρις ο οποίος μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια διακοπών στο Σούνιο φέτος μας τίμησε με την παρουσία του για δέκα ολόκληρες μέρες, έφερε και τους φίλους του μαζί και πέρασαν σούπερ ανεβοκαταβαίνοντας στο χωριό με τα πόδια σε 6 λεπτά από το δρομάκι και πηγαίνοντας για μπάνιο στο Super με το λεωφορείο "σαν κανονικό παιδί" όπως μου δήλωσε.... Τώρα, σαν ακόμη κανονικότερο παιδί βρίσκεται στην Ίο με την παρέα του για camping και επιστρέφει επιτέλους αύριο, και λέω επιτέλους γιατί δεν σας κρύβω πως μια αγωνία την έχω για όλο αυτό το εγχείρημα που , παρόλο που δεν μπορούσα να του το αρνηθώ, δεν πέταξα και την σκούφια μου όταν μου το ανακοίνωσε... Αφήστε που επειδή δεν είμαστε οι καθόλου κατάλληλοι άνθρωποι γι' αυτή την δουλειά, του αγοράσαμε sleeping bag και ειδικό στρωματάκι αλλά δεν σκεφτήκαμε να του δώσουμε μαζί σεντόνια και αντικουνουπικό...(Του δώσαμε όμως πετσέτες.. Μια για την παραλία και μια για το ντους!!) Ευτυχώς που τα υπόλοιπα παιδιά είχαν προνοήσει και τον βόλεψαν...
Τέλος πάντων, to make a long story short, καιρός να μαζευτούμε σιγά σιγά γιατί η χρονιά που έρχεται είναι δύσκολη με πανελλήνιες και μπόλικη δουλειά και πρέπει να αρχίσουμε να βάζουμε τα κεφάλια μέσα... Εγώ όπως σας είπα και στην αρχή επέστρεψα γεμάτη σχέδια που ελπίζω να καταφέρω να τα κάνω πραγματικότητα.. Προς το παρόν όμως έχω να ασχοληθώ με πολύ πιο ταπεινά αλλά απαραίτητα πράγματα όπως το συμμάζεμα του σπιτιού που θα το κάνω εγώ μια που η κυρία Κωνσταντίνα επιστρέφει στο τέλος του μήνα από τις διακοπές της, το σούπερ μάρκετ μια που το ψυγείο μας θυμίζει έντονα την έρημο στη Σαχάρας και την πληρωμή διάφορων λογαριασμών από Δευτέρα μια που μας ήδη έχουν κόψει το τηλέφωνο και την Nova και έπεται η ΔΕΗ..... Θέλει και ο Άρις να αλλάξει σχολείο οπότε πρέπει να πάω να δω τι χρειάζεται για τον γράψω στο καινούριο... Πρέπει να πλύνουμε επιτέλους και τον Droopy που έχει γίνει μαύρος στην κυριολεξία μια που ένα καλοκαίρι ολόκληρο δεν αξιωθήκαμε να τον πλύνουμε στο νησί... Δουλειές με φούντες!!!!! Και μέσα σε όλα αυτά, έχω επιθυμήσει τρελά να πιω καφέ με τις κολλητές μου που επιστρέφουν και αυτές μέσα στο σαββατοκύριακο, η Μαρία από Κυπαρίσσι και η Ρούλα από Τήνο, θέλω να δω και την Doris που είναι ακόμα Αθήνα και σήμερα θα βγούμε με τον Κώστα και την Λιάνα που μας έλειψαν πολύ.... Ορίστε... Πλήρης ανταπόκριση για να μην έχετε παράπονο... Το blogging ξεκίνησε γερά για την καινούρια σαιζόν.... Φιλιά σε όλους και να περάσετε ένα καταπληκτικό σαββατοκύριακο!!!!!
