Σάββατο, Νοεμβρίου 10, 2007

Χθες βράδυ...


Χθες βράδυ πήγαμε στο Αθήρι... Σιγά τα λάχανα θα μου πείτε και θα συμφωνούσα αν η σύνθεση της παρέας δεν ήταν άκρως ενδιαφέρουσα... Γιατί συνήθως, για μένα τουλάχιστον, σπάνια έχει σημασία το μέρος... Οι άνθρωποι είναι που κάνουν πάντα την διαφορά... Και χτες οι άνθρωποι ήταν όλα τα λεφτά στην κυριολεξία... 11 η ώρα το βράδυ λοιπόν βρεθήκαμε γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι επτά άνθρωποι.. Τρεις "κανονικοί" και τέσσερις bloggers, ο ένας μάλιστα, άρτι αφιχθής από το νησάκι.... Φάγαμε καλά, ήπιαμε πολύ, κουβεντιάσαμε για γαστρονομία, πολιτική και blogging, γελάσαμε με την καρδιά μας, και φανταστείτε την έκπληξη μας όταν ξαφνικά, άνοιξε η πόρτα του μαγαζιού και έκανε την είσοδο του ο Γιωργάκης... Μετά της κυρίας του- με την οποία χτενιζόμαστε στο ίδιο κομωτήριο, άσχετο το ξέρω αλλά ένοιωσα την ανάγκη να σας το πω- χωρίς συνοδεία, χαμογελαστός και αεράτος... Τώρα μην αρχίσετε τα "ποιός Γιωργάκης?" Τέτοιες μέρες έναν Γιωργάκη μπορεί να εννοώ και αυτός δεν είναι ο Τσαλίκης....
Μπαίνει που λέτε μέσα το "πιντί", και μας χαμογελάει.... Ναι, σε εμάς... Και αρχίζουμε να κοιταζόμαστε άναυδοι και να αναρωτιόμαστε μήπως κάποιος τον είχε καλέσει... Ξέρετε σαν το ανέκδοτο με τον Μυστικό Δείπνο ένα πράμα.. "Μήπως είμαι εγώ, μήπως είμαι εγώ?"
Τώρα κανονικά θα έπρεπε να σας αποκαλύψω για ποιόν είχε έρθει στο Αθήρι ο Γιωργάκης, να βγάλω και πολιτική είδηση η δημοσιογράφος... Αντ' αυτού όμως, θα σας πω τις ιστορίες που σκεφτήκαμε , οι διεστραμμένοι bloggers, (όχι ότι οι άλλοι, οι "κανονικοί" πήγαν πίσω φυσικά, στις συνομωσίες είναι όλοι μέσα..), έτσι για να "εκθέσουμε" ανεπανόρθωτα τον έναν σοβαρό άνθρωπο που είχαμε στην παρέα.... Πριν όμως και από αυτό, να σας πω ποιοί ήμασταν εχτές... Δεν θέλετε?
Πέρα από εμένα, τον Μάνο, την Μάρθα και τον Άλκη που δεν ασχολούνται με το blogging αλλά κατά τα άλλα, όπου μαλακία είναι μέσα με χαρά, συμφάγαμε με τον Αθήναιο, την Magica και τον Γιατρό.... Τον οποίο Γιατρό τον είχαμε όλοι για σοβαρό άνθρωπο, άκρως πολιτικοποιημένο, καλλιεργημένο και όλα τα συναφή...
Ακούστε τώρα τις διαφορετικές βερσιόν της ίδιας ιστορίας και βγάλτε συμπέρασμα:
1η Έκδοση... Ο Γιατρός έφυγε εκτάκτως από το νησί χρησιμοποιόντας σαν δικαιολογία κάτι ιστορίες με κρασιά που γίνονται μέσα στο σαββατοκύριακο για να έρθει στην Αθήνα και να ψηφίσει τον φίλο του τον Γιωργάκη... Ο οποίος Γιωργάκης, μόλις έμαθε ότι ο κολλητός του έτρωγε στο Αθήρι έσπευσε να τον συναντήσει και να τον αγκαλιάσει μπροστά σε όλους τους άναυδους θαμώνες του μαγαζιού για να τον ευχαριστήσει για το support...
2η Έκδοση... Ο Γιώργος έμαθε πως ο φίλος του ο Γιατρός είχε έρθει Αθήνα και μόλις συνειδητοπoίησε πως δεν τον είχε ενημερώσει για την επίσκεψη του, τον έζωσαν τα φίδια... Έβαλε λυτούς και δεμένους λοιπόν να ανακαλύψουν που μπορούσε να τον βρει και μόλις το έμαθε, έτρεξε στο Αθήρι για νατον συναντήσει... Φανταστείτε την έκπληξη του όταν τον βρήκε να τρώει μαζί με τον καινούριο φίλο του (του Γιατρού όχι του Γιωργάκη), τον Άδωνη Γεωργιάδη!!!
3η Έκδοση... Ο Γιατρός στην πραγματικότητα είναι κολλητός του Μπένυ από παλιά, όταν πηγαίνανε παρεούλα στην Θεσσαλονίκη στην Αγορά και αναστέναζαν οι τζιγεροσαρμάδες... Και κάνει τόσον καιρό τον φίλο στον Γιωργάκη για να μαθαίνει εκ των έσω τα μυστικά του και σαν άλλη Μάτα Χάρι να τα μεταφέρει στο αντίπαλο επιτελείο... Ο Γιωργάκης το ανακάλυψε μόλις χτες και έτρεξε να τον φτύσει τον παλιοπροδότη, την ώρα που εκείνος έτρωγε ήσυχος- μεταξύ άλλων- ένα κριθαρότο με μύδια...
4η Έκδοση(και τελευταία): Ο Καημένος ο Γιατρός δεν έχει μαζί του υπολογιστή στην Αθήνα... Οπότε, μέχρι να γυρίσει στο νησί, μπορούμε να γράφουμε ότι θέλουμε για χτες βράδυ και να ελπίζουμε ότι είναι όντως τόσο καλός άνθρωπος όσο ξέρουμε και eventually θα μας ξαναμιλήσει... Επίσης δεν θα ψηφίσει τον Γιωργάκη.. Ούτε τον Μπένυ με τον οποίο όμως όντως είχαν ταράξει κάποτε την αγορά Μοδιάνο... Πολύ παλιά λέμε τώρα... Και σήμερα μπορείτε να τον βρείτε στους Δρόμους του Κρασιού(τον Γιατρό λέμε τώρα, όχι τον Μπένυ) να δοκιμάζει ανυποψίαστος τα κρασιά της Βορείου Ελλάδος, άλλωστε γι' αυτό ήρθε στην Αθήνα... Ο δε Γιωργάκης, ήρθε για να χαιρετήσει κάτι κυρίες που γιόρταζαν στο διπλανό τραπέζι και τον εκπρόσωπο τύπου του ΠΑΣΟΚ, αυτόν τον όχι πολυ συμπαθητικό που δεν θυμάμαι το όνομα του, ο οποίος καθόταν με μια παρέα πιο 'κει... Εμάς, ούτε που να μας φτύσει... Επίσης, ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν εμφανίστηκε ποτέ στο Αθήρι... Όχι χτες τουλάχιστον...
Τέλος θέλω να καταγγείλω την συνωμοσία της κρεμ καραμελέ για την οποία έμαθα μόλις εχτές το βράδυ... Που θέλει τις κρέμες να ψήνονται στον φούρνο, και όχι να βράζουν στην κατασαρόλα, και μάλιστα σε μπαιν μαρί, πράγμα με το οποίο θέλω να δηλώσω πως είμαι ιδεολογικά αντίθετη... ( Με το μπαιν μαρί, όχι με τις κρέμες)... Η τρομοκρατία του Αθήναιου δεν θα περάει... Λευτεριά στα υλικά και θάνατος στα τουλπάνια....
Αυτά για σήμερα, και καλά να περάσετε... Αύριο θα επανέλθω δρυμίτερη με εορταστικό πρόγραμμα μια που θα έχει τα γενέθλια του το παιδί μου!!!! Φιλιά...