Στα βιαστικά.

Οκ... Αλλαγές είπαμε αλλά μην φανταστείτε πως άλλαξα και χώρα... Εδώ είμαι, στα μέρη τα γνωστά αλλά σύμφωνα με τις παλιές καλές συνήθειες που δεν αλλάζουν, άφησα τα πάντα για τελευταία στιγμή (όπου "πάντα" είναι καμιά δεκαριά κομμάτια για το 2Board) και από το πρωί γράφω σαν τρελή.. Πράγμα που θα συνεχίσω να κάνω non stop και αύριο όλη μέρα, για να μην σας πω και μεθαύριο... Οπότε, με συγχωρείτε για το σύντομο του ποστ αλλά καιγόμαστε...

Βέβαια, σύντομο ή όχι, θα προλάβω να σας πω ότι εχτές πήγαμε με τον αγαπημένο μου Mall σινεμαδάκι και είδαμε φοβερή ταινία - "Παγιδευμένοι" λέγεται- και σας την συνιστώ ανεπιφύλακτα γιατί είναι από αυτές που τις βλέπεις με κομμένη την ανάσα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, είναι παραγωγή Spielberg και, αν και τρελά υπερβολική, μας άφησε με μια καχυποψία απέναντι στην τεχνολογία που μου πέρασε μεν ακαριαία μόλις επέστρεψα σπίτι και κάθισα μπροστά στον υπολογιστή μου, πλην όμως, όσο κράτησε -δηλαδή την ώρα που τρώγαμε KFC και παγωτάκι σεμνά και ταπεινά όπως προστάζουν οι περιστάσεις- μας έδωσε λαβή για ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική κουβεντούλα...
Και πως το βράδυ, αν δεν πέσω ξερή με τα μάτια κολλημένα στην άκρη της μύτης μου από το γράψιμο θα δω Burn Identity στο Nova και μετά θα κουκουλωθώ απολαυστικά με το πάπλωμα μου και θα κοιμηθώ για να ονειρευτώ χρώματα, ταπετσαρίες και χαλιά, πράγμα που είναι το τελευταίο μου δημιουργικό κόλλημα για λόγους που θα σας εξηγήσω προσεχώς...
Αυτά τα ολίγα και λαχανιασμένα, φιλιά πολλά σε όλους και τα λέμε συντομότατα... Μέχρι τότε, μην με παρεξηγείτε που δεν απαντώ καν στα σχόλια σας... Δεν προλαβαίνω να φτύσω λέμε....:-)))))

Υ.Γ. Ο αγαπημένος μου αστυνόμος Σαΐνης μου φάνηκε very appropriate για την περίσταση και ας μην τον βρήκα με τα πατίνια του....