Η λέξη των ημερών είναι αναμφισβήτητα η λέξη Κρίση.... Που ήρθε από την άλλη άκρη της γης να μας στοιχειώσει... Κάθε μέρα ακούω φήμες.. Για τράπεζες που κλείνουν, για την κυβέρνηση που πέφτει, για τα λεφτά που τελειώνουν, για τις δύσκολες μέρες που θα έρθουν... Ως αισιόδοξη Πολυάννα στην αρχή δεν έδωσα καν σημασία..Είπα στον εαυτό μου πως ότι συμβαίνει στην Αμερική δεν μας αφορά ντε και καλά, άλλωστε εδώ στο Ελλαντίτσα η πιο γνωστή μέθοδος αποταμίευσης τα τελευταία χρόνια - πριν εμφανιστεί καν η κρίση, για τέτοια πρωτοπορία μιλάμε τώρα- ήταν μάλλον το κάτω από το στρώμα και τα piggy banks... Κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια - ο δικός μας τραπεζικός λογαριασμός είναι μονίμως άδειος μια που τρώμε ότι βγάζουμε άντε και κάτι παραπάνω - δεν ένοιωσα να με αγγίζει το θέμα των επιτοκίων και της χρεοκοπίας της grand τράπεζας... Η βενζίνη κάπως με χάλασε, που εκεί που γέμιζα την κούρσα με 30 ευρώ κάθε 20 μέρες τώρα θέλω 40 κάθε 15 - αλήθεια αυτό πως γίνεται? η βενζίνη όχι μόνο ακρίβυνε αλλά και εξαερώθηκε κάπως ή είμαι εγώ τελείως ξανθιά πια?- αλλά είπα δεν βαριέσαι, (σχεδόν) νέα είμαι, θα εργαστώ και θα τα βγάλω... Αυτά έλεγα μέχρι πριν μερικές μέρες... Σήμερα όμως λέω άλλα... Γιατί η κρίση μάλλον όχι μόνο έφτασε και εδώ αλλά έχει εγκατασταθεί για τα καλά και σκοπεύει να μείνει για καιρό...
Οκ, δεν κλείνουν οι τράπεζες και η κυβέρνηση παραμένει στην θέση της, τουλάχιστον προς το παρόν, όλα τα υπόλοιπα όμως μοιάζουν να ακολουθούν τρελούς ρυθμούς κάνοντας δύσκολο ακόμα και στους πιο αισιόδοξους από εμάς να κρατήσουμε το φρόνημα ακμαίο... Για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα, για την δική μας οικογένεια, οι λίστες με τα έξοδα μας, αυτές που φτιάχνουμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή για να κάνουμε πρόγραμμα, ξαφνικά είναι ελαφρά μεγαλύτερες από αυτές με τα έσοδα μας.. Όχι, δεν σκοπεύουμε να επιδοθούμε σε big spending, ούτε μας περιέκοψαν τους μισθούς μας - όχι ακόμα τουλάχιστον- όμως τα πάντα έχουν ακριβύνει απίστευτα πολύ και το αποτέλεσμα είναι να αντιμετωπίζω ακόμα και τα μικρά χάλκινα νομισματάκια που μέχρι πρότινος έριχνα στο δικό μου piggy bank - που τραγουδάει κι όλας- με καινούριο σεβασμό... Η αλήθεια guys είναι πικρή... Η αγοραστική αξία του χρήματος πέφτει κατακόρυφα καθημερινά και μια που αυξήσεις δεν βλέπω στον ορίζοντα ούτε για αστείο, ο Άρις του χρόνου θα πάει Deree και τα της οικονομίας είναι μάλλον ρευστά είπαμε με τον Μάνο πως ήρθε ο καιρός να κάνουμε καινούριο οικονομικό planning.. Να περιορίσουμε κάποια πράγματα, να περικόψουμε κάποια άλλα, φροντίζοντας βέβαια να κρατήσουμε τις ισορροπίες όσο γίνεται για να μην αλλάξουμε κατηγορία μέσα σε μια νύχτα... Αυτό και αν είναι σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, αλλά πάλι, στα δύσκολα φαίνεται ποιος είναι μάγκας τελικά...
Προφανώς αρκετοί από εσάς, οι πιο ενημερωμένοι ή μάλλον οι πιο ώριμοι, θα αναρωτηθείτε αν πιστεύω πως ανακάλυψα την Αμερική.. Θα σας απαντήσω πως το ξέρω πως αυτά για τον περισσότερο κόσμο είναι ήδη γνωστά αλλά μια που εγώ τώρα αποφάσισα να τα βάλω σε πρόγραμμα, τώρα θα τα γράψω, να τα διαβάσω κι όλας και να τα εμπεδώσω καλύτερα... Το καλύτερο όμως είναι πως όλα αυτά τα σκέφτομαι τόσες μέρες, σκοπεύω να τα κάνω πράξη, τα γράφω κι όλας, αλλά το mood μου παραμένει μια χαρά... Αλήθεια σας το λέω.. Οκ, προφανώς το ότι δεν θα αλλάξει η ζωή μας ριζικά είναι σαφής παράγων αισιοδοξίας όμως εγώ παραμένω χαρούμενη γιατί όλο αυτό το βλέπω σαν μια διαδικασία που τελικά, θα μας φέρει δώρο.. Σαν ξεσκαρτάρισμα ένα πράμα, που θα μας βάλει στο τριπάκι να σκεφτούμε πραγματικά ποια είναι τα απαραίτητα στην ζωή μας και ποια είναι αυτά που λειτουργούν σαν τροχοπέδη και που θα μας δώσει την ευκαιρία να βάλουμε νέες βάσεις, πιο γερές στην καθημερινότητα μας.. Να την κάνουμε τελικά καλύτερη και πιο ουσιαστική... Την είχα και με την Μαρία την συζήτηση αυτή πριν από καιρό και στο ίδιο συμπέρασμα καταλήξαμε... Πως μέσα στην σούπερ καταναλωτική εποχή που ζούμε μαθαίνουμε να θεωρούμε τα πάντα αναγκαία ενώ δεν είναι..Και το καταλαβαίνουμε αυτό μόνο όταν μπούμε στην ανάγκη να τα ξεχωρίσουμε...
Ο απολύτως καινούριος στόχος της χρονιάς λοιπόν, αυτής που τελειώνει αλλά και αυτής που έρχεται, είναι αυτός... Να τον πω ξεσκαρτάρισμα, να τον πω καινούριο οικονομικό πρόγραμμα, να το πω ωρίμανση... Όπως και να το πω η ουσία παραμένει.. Ήρθε ο καιρός να σκεφτούμε και το μέλλον μας πέρα από το παρόν μας... Και αν αυτό σημαίνει πως σε κάποια πράγματα μπορεί και να χρειαστεί να χάσουμε την βολή μας, so be it.. Άλλωστε δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά... Και εγώ λατρεύω τις ομελέτες....Καλημέρα σε όλους και πολλά, αισιόδοξα φιλιά....
Προφανώς αρκετοί από εσάς, οι πιο ενημερωμένοι ή μάλλον οι πιο ώριμοι, θα αναρωτηθείτε αν πιστεύω πως ανακάλυψα την Αμερική.. Θα σας απαντήσω πως το ξέρω πως αυτά για τον περισσότερο κόσμο είναι ήδη γνωστά αλλά μια που εγώ τώρα αποφάσισα να τα βάλω σε πρόγραμμα, τώρα θα τα γράψω, να τα διαβάσω κι όλας και να τα εμπεδώσω καλύτερα... Το καλύτερο όμως είναι πως όλα αυτά τα σκέφτομαι τόσες μέρες, σκοπεύω να τα κάνω πράξη, τα γράφω κι όλας, αλλά το mood μου παραμένει μια χαρά... Αλήθεια σας το λέω.. Οκ, προφανώς το ότι δεν θα αλλάξει η ζωή μας ριζικά είναι σαφής παράγων αισιοδοξίας όμως εγώ παραμένω χαρούμενη γιατί όλο αυτό το βλέπω σαν μια διαδικασία που τελικά, θα μας φέρει δώρο.. Σαν ξεσκαρτάρισμα ένα πράμα, που θα μας βάλει στο τριπάκι να σκεφτούμε πραγματικά ποια είναι τα απαραίτητα στην ζωή μας και ποια είναι αυτά που λειτουργούν σαν τροχοπέδη και που θα μας δώσει την ευκαιρία να βάλουμε νέες βάσεις, πιο γερές στην καθημερινότητα μας.. Να την κάνουμε τελικά καλύτερη και πιο ουσιαστική... Την είχα και με την Μαρία την συζήτηση αυτή πριν από καιρό και στο ίδιο συμπέρασμα καταλήξαμε... Πως μέσα στην σούπερ καταναλωτική εποχή που ζούμε μαθαίνουμε να θεωρούμε τα πάντα αναγκαία ενώ δεν είναι..Και το καταλαβαίνουμε αυτό μόνο όταν μπούμε στην ανάγκη να τα ξεχωρίσουμε...
Ο απολύτως καινούριος στόχος της χρονιάς λοιπόν, αυτής που τελειώνει αλλά και αυτής που έρχεται, είναι αυτός... Να τον πω ξεσκαρτάρισμα, να τον πω καινούριο οικονομικό πρόγραμμα, να το πω ωρίμανση... Όπως και να το πω η ουσία παραμένει.. Ήρθε ο καιρός να σκεφτούμε και το μέλλον μας πέρα από το παρόν μας... Και αν αυτό σημαίνει πως σε κάποια πράγματα μπορεί και να χρειαστεί να χάσουμε την βολή μας, so be it.. Άλλωστε δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά... Και εγώ λατρεύω τις ομελέτες....Καλημέρα σε όλους και πολλά, αισιόδοξα φιλιά....
