Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007

About sizes...


Επέστρεψα μόλις και χαμογελάω ακόμα... Δεν θα έβγαινα κανονικά, έχω πάρα πολλή δουλειά και ελάχιστο χρόνο, όμως καμιά φορά αυτά τα ξαφνικά είναι τα καλύτερα..Έτσι όταν με πήρε τηλέφωνο η Ντέλα και μου είπε πως θα πήγαιναν με την Στέλλα και μια φίλη της στο Coo για girl's night έκλεισα υπολογιστές και σημειώσεις και την έκανα με ελαφρά... Σωστή, σωστότατη απόφαση τελικά γιατί μπορεί να έμεινα λίγο πίσω από άποψη ύλης, από άποψη κεφιού όμως έχω πάρει κεφάλι και με διαφορά... Για να μην σας τα πολυλογώ, φάγαμε sushi - αν κατεβείτε προς τα εδώ να μην παραλείψετε με τίποτα να δοκιμάσετε στην shrimp tempura salad στο Coo, μιλάμε για εμπειρία ισάξια του καλού σεξ- ήπιαμε βότκες και συζητήσαμε για τι άλλο, για γκόμενους... Είναι μαγικό το πως μόλις βρεθούν γυναίκες μεταξύ τους η συζήτηση στρέφεται ακαριαία στα γκομενικά... Μάλλον έχουμε κληρονομικό χάρισμα... Anyway, κατέληξα στο συμπέρασμα πως θα περάσουμε δύσκολο καλοκαίρι φέτος... Εγώ μάλιστα που έχω ορκιστεί πως ότι και γίνει θα είμαι κυρία, με βλέπω να περνάω το δυσκολότερο από όλες μας... Το τι είπαμε, ούτε που μπορείτε να το φανταστείτε... Σας λέω μόνο πως από τα πολλά γέλια κάποια στιγμή είχε γυρίσει ένα μαγαζί ολόκληρο και μας κοίταζε απορημένο... Τι ηλικίες αναλύσαμε, τι νούμερα, τι μεγέθη... Ειδικά στα μεγέθη μάλιστα βγάλαμε τις μεζούρες που μας χάρισε πέρσι τα Χριστούγεννα ο Σάββας και τις κουβααλάμε μονίμως στην τσάντα για παν ενδεχόμενο και έγινε χαμός... Το συμπέρασμα? Από 18 πόντους και πάνω είναι χάρισμα... Αν και όπως είπε η Ντέλα που όσο να΄ναι το έχει μελετήσει το θέμα, το μέγεθος τελικά δεν έχει σημασία.. Το θέμα είναι, ότι και αν είναι, να είναι... χορταστικό... Μας βλέπω λοιπόν εύκολα να περνάμε το καλοκαίρι ψάχνοντας για χαρίσματα και λοιπές λιχουδιές... Και το ξέρω πως τα όσα γράφω σήμερα δεν συμφωνούν καθόλου με το χτεσινό μου concept αλλά φταίει που είμαι επιρεασμένη από τον σημερινό χαβαλέ.. Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα και όταν ξυπνήσω θα έχω επιστρέψει στον παλιό καλό εαυτό μου.. Ή μήπως είναι αυτός ο καλός μου εαυτός και έχω μπερδευτεί... Αυτό είναι άλλωστε και το κακό ή ίσως το καλό αυτού του νησιού... Δεν σε αφήνει να ησυχάσεις.... Λένε πως φταίνε οι αέρηδες που παίρνουν τα μυαλά... Ή η ενέργεια που είναι μεγάλη και σε ξεσηκώνει... To make a long story short, θες να αγιάσεις δηλαδή και δεν μπορείς... Ευτυχώς που ο αέρας τουλάχιστον δείχνει να έχει πέσει... Από την άλλη βέβαια η Δήλος είναι ακριβώς απέναντι μου... Και η ενέργεια της διάχυτη παντού... Οπότε... Θα δείξει... Πρός το παρόν, καληνύχτα και... φρόνιμα....